Lucas en Cato zijn op de grond aan het spelen. Ze zijn zo druk bezig dat ze papa helemaal niet horen.

Papa smeert ondertussen de boterhammen voor in de broodtrommels. Na een tijdje heeft papa door dat Lucas en Cato nog helemaal niet aan het eten zijn. En hij zegt: ‘Jongens, kom het eten staat al lang klaar. Jullie wonen al in een compleet verzorgd 5 sterren hotel. Moet ik nu ook nog tweemaal vragen of jullie alsjeblieft willen komen eten?’

Lucas loopt naar de eettafel en zegt: ‘Nou, 5 sterren hotel, 5 sterren hotel? De eerste keer heb je ons gewoon niet duidelijk geroepen, dus daarom krijgt dit hotel 1 ster minder.’

Cato komt ook aan tafel zitten en kijkt wat er op haar boterham zit. Er zit kaas op. ‘Oh nee, ik had vruchtenhagel besteld,’ zegt ze. ‘Dat is nog een ster minder hoor!’

‘Ja, en we hebben ook nog helemaal geen drinken gekregen,’ zegt Lucas. ‘Dat is weer een ster eraf. Dit hotel heeft nu nog maar 2 sterren!’

‘Nou mooi is dat,’ zegt papa. ‘Ik doe zo mijn best en ik krijg alleen maar minder sterren.’ Ondertussen maakt hij wat aanmaak klaar en zet het op tafel.

Cato neemt meteen een slokje. ‘Hé! Ik had toch geen water besteld?’ roept ze verontwaardigd. ‘Hier zit bijna geen aanmaak in! Dat is nog een ster eraf!’

‘Oké dat is nog maar 1 ster,’ zegt Lucas. ‘Gefeliciteerd papa. Dit is officieel het slechtste hotel waar ik ooit geweest ben.’

Dan komt mama binnen. Ze hoort nog net wat Lucas zegt.

‘Wat hoor ik nu weer?’ vraagt ze. ‘Het slechtste hotel waar je ooit bent geweest? Dat vind ik niet echt lief om te zeggen hoor. Ten eerste is dit helemaal geen hotel en ten tweede: jullie beseffen niet half hoe goed jullie het hier hebben.

En dan loopt ze langs Lucas en Cato en geeft hun allebei een dikke goedemorgen kus bovenop hun hoofd.

‘Ah, hiermee maakt mama alles weer goed,’ zegt Lucas. Jullie verdienen toch 5 sterren!’