‘Kom allemaal snel naar binnen’, zegt de juf van Cato terwijl ze de schooldeur openhoudt. ‘Hup hup. We zijn allemaal nat en koud geworden door dit gure herfstweer, dus loop maar een beetje door.’

Bij het klaslokaal doen Cato en de andere kinderen hun jas uit.

‘Weet je wat?’ vraagt de juf. ‘Ik zie dat jullie laarzen erg vies zijn geworden in het bos. Doen jullie je laarzen maar uit.’

Alle kinderen doen netjes hun laarzen uit en zetten ze bij de kapstok. Dan gaan ze in het lokaal in de kring zitten.

‘Dat was een avontuur hè?’ vraagt de juf aan de kinderen. De kinderen knikken allemaal heel hard van ja.

‘Ik ken ook nog een leuk liedje dat over kabouters gaat. Willen jullie dat liedje leren?’

‘Jaaa,’ roepen de kinderen.

‘Let maar eens goed op,’ zegt de juf. ‘Ik zal het liedje eerst een keer helemaal voor zingen. Daarna zingen we het samen.’

Net als de juf wil beginnen met zingen horen de kinderen ineens een hard alarm afgaan. Van laag naar hoog klinkt het: ‘whuuuuu, whuuuuu, whuuuuu!’ Cato schrikt er erg van en ze wordt een beetje bang.

‘Oh jee,’ zegt de juf. ‘Dat is het brandalarm.’

‘Is er brand juf?’ vraagt Cato met grote ogen.

‘Nou, dat zal vast wel niet,’ antwoordt de juf. ‘Dit is vast een brandoefening. Dat betekent dat we moeten doen alsóf er brand is. Blijf allemaal rustig. Ga maar in de rij naast je maatje staan, want we moeten weer naar buiten.

‘Maar juf, we hebben onze laarzen nog niet aan,’ zegt Cato terwijl ze naast Mila in de rij gaat staan.

‘En ook onze jas nog niet,’ zegt Mila.

‘Ik weet het meiden, maar die mogen jullie nu ook niet aantrekken. Als het brandalarm afgaat, moeten we alles laten liggen en zo snel mogelijk naar buiten.’

Dus daar gaan Cato, Mila en de andere kinderen. Netjes in een lange rij de deur door. Zonder jas en op hun sokken de regen in…