‘s Avonds vlak voor bedtijd vraagt mama: ‘Zullen we onze schoen gaan zetten?’  

‘Jaaaa,’ roepen Lucas en Cato. En ze rennen naar de hal waar hun schoenen staan. 

‘Ik zet gewoon deze schoen neer,’ zegt Lucas als hij terugkomt. En hij zet zijn zwarte schoen neer. 

Dan komt Cato ook terug en zij zet haar roze schoen naast die van Lucas. Daarna loopt ze meteen weer naar de hal. 

‘Lucas? Wil jij ook mijn schoen zetten?’ vraagt papa. 

‘Oké,’ antwoordt Lucas en hij loopt weer naar de hal.  

Ondertussen komt Cato weer terug. Ze zet haar zwarte schoen naast haar roze schoen en loopt weer naar de hal. 

Lucas zet de schoen van papa op de grond. Dan ziet hij de twee schoenen van Cato. 

‘Cato? Waarom heb jij twee schoenen neergezet?’ vraagt hij. 

Cato komt weer uit de hal gelopen, nu met haar regenlaars in haar handen. 

‘Ik zet gewoon een paar schoenen neer, dat is toch slim?’ zegt ze. En ze zet haar regenlaars naast haar andere twee schoenen. 

‘Volgens mij is dat niet de bedoeling,’ antwoordt Lucas. ‘Je mag altijd maar één schoen zetten.’ 

‘Maar dan krijg je ook maar één cadeautje,’ zegt Cato. ‘En ik wil meer cadeautjes.’ Ondertussen gaat ze op de grond zitten en trekt één slof uit. Die zet ze naast haar regenlaars. ‘Zo, nu moet ik nog één dingetje halen,’ zegt ze. 

Mama zet haar schoen ook neer en kijkt eens naar alle andere schoenen. 

‘Cato mag toch niet zoveel schoenen zetten?’ vraagt Lucas. 

‘Ik denk dat Sinterklaas alle cadeautjes eerlijk wil verdelen,’ antwoordt mama. ‘Dus iedereen mag maar één schoen zetten.’ 

Dan komt Cato weer aangelopen. Ze heeft haar rugzak bij zich en zet die naast haar regenlaars. 

‘Cato!’ roept Lucas. ‘Dat is niet eens een schoen!’ 

‘Ja, dat weet ik wel,’ zegt Cato. ‘Maar als al mijn cadeautjes niet in mijn schoenen passen, kan Sinterklaas de rest in mijn rugzak doen!’ 

‘Nou Cato,’ zegt mama lachend, ‘Sinterklaas komt ook nog met pakjesavond hoor. Zet je tas en de andere schoenen maar weer terug. Voor nu is één schoen echt genoeg.’